MUHALEFET CENDERESİ

İktidar içerisindeki farklı klikler ve figürler ile toplumun ¾’ünü kapsayabilecek durumda. Erdoğan, önümüzdeki 5 yılda ılımlı politikalar izlerse kendisine daha önce oy vermemiş vatandaşların oyunu dahi alabilir. Böyle bir senaryo da muhalefetin tamamen çöküşü olur.

Ülkece, uzun ve zorlu bir seçim dönemini atlatmış bulunmaktayız. Bu süreçte yıllardır süre gelen kutuplaşma arşa çıktı. İktidar kanadı, “ya şampanya ya secde” muhalif kanat ise “arkalarına bakmadan kaçacaklar” diyerek kendilerinden olmayanları sonuna kadar ötekileştirdiler. Nihayetinde seçim geldi, geçti ve Tayyip Erdoğan görevine devam ediyor.

Muhalefet kamuoyunda, bu seçimin son seçim olduğu, olası bir Erdoğan iktidarında şeriatın gelip, cumhuriyet kazanımlarının tamamen kaybedileceği hatta kadınların sokakta dahi dolaşmasına müsaade edilmeyeceği gibi oldukça iddialı söylemler ana akım olmuş durumdaydı. İktidar olacağından neredeyse emin olan muhalefet kamuoyu seçim hezimeti sonrasında kelimenin tam anlamıyla suspus oldu. Ne toplumsal muhalefet ne de siyasal muhalefet, Erdoğan’ın hiçbir söylemine bırakın tepki vermeyi, kafa sallamaktan başka bir şey yapmadı. Seçim öncesi kürsülerden hiddetle parmak sallayan siyasiler, seçimin ertesinde 2. Lig maçlarında galibiyet kazanan takımları tebrik etmeye başladılar.

Bu sessizliğin arkasında yatan, önemli olduğu kadar ironik de olan sebep, yeni kabinenin adeta bir muhalefet hükümeti edasında politikalarda yarattığı U dönüşleri. Ekonomi Bakanı Mehmet Şimşek’in, “rasyonel politikalara dönüyoruz” mesajı ile başlayan bu “U Dönüşü”, Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin’in, “Mülakatları, mülakat gibi yapacağız” sözü ile geçmiş yönelik eleştirileri, İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya’nın devir-teslim törenindeki “Temel referansımız hukuk ve insan hakları” mesajı gibi açıklamalarla devam etti. Ayrıca seçim sonrası süreçte, eski dönemin muktedirlerine yönelik yapılan polis ve yargı operasyonları ile Sayın Erdoğan adeta imajını yeniledi. İktidar beşinci viteste hareket ederken, muhalefet ise kendi iç çekişmeleri ile uğraşmaktan, Erdoğan’a karşıt söylem geliştiremedi. Son kertede Erdoğan ve ekibi tek kale maç oynar duruma geldi.

Muhalefetin kendi içerisindeki iç çekişmeleri, özellikle seçimin kaybedeni Kemal Kılıçdaroğlu’nun, öz eleştiriye tenezzül etmemesi; muhalefet siyasi elitleri ile parti tabanı arasında ciddi bir kopukluk yarattı. Seçim sonrası büyük bir şoka uğrayan muhalefet seçmeni, siyasi elitleri sorumsuzlukla suçladı. Özellikle hükümetin yeni ekonomik politikalar kapsamında uygulamaya koyduğu vergi zamları konusunda sessiz kalan muhalefet cephesi, seçmen kitlesi tarafından suskunluk sarmalına girmekle suçlanmakta. Metropoll’ün Haziran 2023’te yayınladığı Türkiye’nin Nabzı anketinde, “Yenilginin Sorumlusu Kim?” sorusunda %50.4 oranıyla Kılıçdaroğlu, %15 oranıyla da Akşener cevabı verilmiş. Yine aynı ankette sorulan “Kılıçdaroğlu Ne Yapmalı?” sorusuna ise %60,7 oranıyla istifa etmesini isterim cevabı verilmiş. Bu rakamları da göz önünde bulundurduğumuzda, muhalefet kamuoyunun siyasi elitlerine karşı ciddi bir güvensizlik duyduğunu görebiliyoruz.

Metropoll’ün “Siyasilerin Beğeni Düzeyi” araştırmasında Haziran ile Ağustos sonuçlarını kıyasladığımızda ise, muhalefet liderlerinin git gide alt sıralara gittiğini buna karşın Hakan Fidan, Ali Yerlikaya ve Mehmet Şimşek gibi iktidar figürlerinin listeye eklenip üst sıralara doğru ilerlediklerini görmekteyiz. Bunun üstüne İsrail-Filistin çatışmalarında, Erdoğan’ın takındığı orta-yolcu politikalara karşın muhalefetin Pro-Filistin siyaseti de muhalefet seçmenini Erdoğan’a iyiden iyiye yaklaştırdı. Bunun örneklerinden biri, seçim öncesine Kemal Kılıçdaroğlu lehine açıklama yapan Celal Şengör’ün, bu savaşta takındığı tutum sebebiyle Erdoğan’ı desteklemesi olabilir.

Hülasa, iktidar içerisindeki farklı klikler ve figürler ile toplumun ¾’ünü kapsayabilecek durumda. Erdoğan, önümüzdeki 5 yılda ılımlı politikalar izlerse kendisine daha önce oy vermemiş vatandaşların oyunu dahi alabilir. Böyle bir senaryo da muhalefetin tamamen çöküşü olur.