TANRIM BENDEN ALACAĞIN BİR HİÇ KALDI

Biliyorum tanrım kahvelerin telvesinde yaralarını arıyor artık insanlar

Kokusunda yeşeren hüzün sesleri biraz derin biraz kırık

Öyle acımasız ki dünya telaşı

İçine güzel resimler koymak benden yana acemice kaldı.

Ne kadar yorgun olursa şehir o kadar tekmeleri ağır oluyormuş tanrım

Karnımın acısı meğer bu yüzden kalbimden başlamış,

ve tanrım bu kadrajdan çok daha geniş yenilgiler var

Kereviz tadında yumuşak hevesler kursağımın yeni lokması,

Bu yüzden bütün ölümler taşradan kalktı,

Sanki yokluk yarası içinde kalan bir dağ havası

evet tanrım bu çılgınlık, yaşamak adına nam saldı

ve kiracı dargınlıklar kadrajları terk etmeye hazır artık..

Japonyanın geleneksel lezzetleri arasına sakladım tanrım

ölçüşmeye zorlanan saçlarımı

Pembe bir toka ve sarı yağmurluklar adına nem kaldı

Hani bir direniş yağmuru dökülse delirecek gibi dünya

Pası silinmemiş rüyalar ne kadar yobaz bir bilsen tanrım

-bir bilsen lafın gelişi tabi-

yoksa bilirim bütün bilmecelerin cevaplarının baş harfidir tanrı..

İnsan aşık olmalı tanrım

İnsan avuçlarından öpülmeye değer bir ömür bilmeli

Bir muştu gibi sarılmalı heveslerim kendime

Sonra hepsi koşar adım arza ayak basmalı

ki aşk tanrım yeniden uygar olmanın hazırlıksız yanıdır.

Pirinç tanelerinden koparılan aşık suratların

diğergamlığı da meşhurdur bu uygarlık hevesinde..

Ve tanrım kaçıncı satırda kuruttum ömrümü bilmiyorum

sen ki bir bataklık otuna atıfta bulunmuşken

ben atıldığım yeri bulamıyorum..

''ey yamasını yeminli çocukların sesinden çalmışlar''

diye yazılmaya başladı kaderlerimizde bu söz

Kaçıncı yüzyılda unutuldum tanrım

Ben koşar adım tüm romanların üstünden atlayarak yaşadım

bu söz hangi romandan fırlayıp oturdu göğsüme?

tüm ağrılar oysa bundanmış anladım..

Hep bir ağız dolusu ninniyle uyuttuğum yaralı dünyadan

birbirinden habersiz üç har kaldı tanrım geriye

üç har kaldı

üç har

üç

HİÇ!!